در دسامبر ۲۰۲۵، اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا (IRCC) با انتشار مجموعهای از دستورالعملهای جدید، چارچوب اقامت و آینده شغلی دانشجویان بینالمللی را وارد مرحلهای متفاوت کرد. این اصلاحات که مستقیماً به ویزای تحصیلی و مجوز کار پس از فارغالتحصیلی (PGWP) مربوط میشود، بیش از همه دانشجویانی را تحت تأثیر قرار میدهد که از مسیر دورههای زبان یا پذیرشهای مشروط وارد سیستم آموزشی کانادا شدهاند.
برای نخستینبار، دولت کانادا بازه زمانی اقامت قانونی پس از پایان دورههای پیشنیاز را بهصورت دقیق و محدود تعریف کرده است. این اقدام بخشی از سیاست سختگیرانهتری است که هدف آن جلوگیری از اقامتهای طولانیمدت بدون تحصیل فعال و کنترل بهتر جریان دانشجویان بینالمللی عنوان میشود. در این چارچوب جدید، هر دانشجو باید از پیش بداند چه مقدار زمان در اختیار دارد و تأخیر حتی چند هفتهای میتواند به از دست رفتن وضعیت قانونی منجر شود.
همزمان با این محدودیتها، شرایط دریافت مجوز کار پس از تحصیل نیز بازنگری شده است. بررسیها نشان میدهد دانشجویان شاغل به تحصیل در دورههای زبان، برنامههای کالجی و مقاطع غیر دانشگاهی، بیش از سایر گروهها با پیامدهای این تغییرات مواجه خواهند شد. در نتیجه، آگاهی دقیق از جزئیات مقررات جدید PGWP برای جلوگیری از لغو ویزا یا از دست رفتن فرصت اشتغال، اهمیتی حیاتی پیدا کرده است.
ویزای تحصیلی پس از پایان دوره؛ فقط ۹۰ روز فرصت
بر اساس دستورالعملهای اجرایی اصلاحشده، اعتبار ویزای تحصیلی دانشجویانی که در دورههای زبان یا پذیرشهای مشروط تحصیل میکنند، دیگر مانند گذشته تا یک سال پس از پایان دوره ادامه نخواهد داشت. طبق قوانین جدید، این گروه از دانشجویان تنها ۹۰ روز پس از اتمام دوره آموزشی خود فرصت دارند وضعیت قانونیشان را تمدید کنند.
این تغییر به معنای ورود دانشجو به یک بازه زمانی بسیار فشرده است؛ بازهای که در آن باید هم پذیرش دوره اصلی را قطعی کند و هم درخواست تمدید ویزا را ثبت نماید. عدم موفقیت در انجام این مراحل در مهلت تعیینشده، بهطور مستقیم به از دست رفتن وضعیت اقامتی منجر خواهد شد. به همین دلیل، پیگیری فعال مکاتبات با مؤسسات آموزشی و نظارت دقیق بر تاریخ انقضای مدارک، اکنون به یکی از مهمترین ابزارهای حفظ اقامت دانشجویی در کانادا تبدیل شده است.
به بیان سادهتر، این ۹۰ روز مرزی است که آینده تحصیلی و اقامتی بسیاری از دانشجویان را رقم میزند؛ مرزی که عبور از آن بدون برنامهریزی، ریسک خروج اجباری از کشور را به همراه دارد.
زبان، شرط اصلی دریافت PGWP
در ادامه این اصلاحات، اداره مهاجرت کانادا با صدور بخشنامهای در ۱۱ دسامبر ۲۰۲۵، ابهامهای موجود درباره مجوز کار پس از تحصیل را تا حد زیادی برطرف کرد. مطابق این دستورالعمل، از نیمه مارس ۲۰۲۵ به بعد، تمامی فارغالتحصیلان کالجها و دانشگاهها تحت معیارهای یکسانی ارزیابی میشوند؛ چه از نظر رشته تحصیلی و چه از نظر مهارتهای زبانی.
در چارچوب جدید، کسب حداقل نمره CLB 5 برای فارغالتحصیلان برنامههای کالجی و CLB 7 برای فارغالتحصیلان دانشگاهها، شرط اصلی ارائه درخواست PGWP خواهد بود. هدف از این یکسانسازی، شفافتر شدن فرآیند تصمیمگیری افسران مهاجرت و کاهش تفسیرهای سلیقهای عنوان شده است.
در عین حال، دولت برای جلوگیری از آسیب به دانشجویان قدیمی، بند استثنایی در نظر گرفته است. افرادی که درخواست اولیه ویزای تحصیلی خود را پیش از اول نوامبر ۲۰۲۴ ثبت کردهاند، حتی در صورت عدم تطابق رشته تحصیلی با فهرست جدید، همچنان واجد شرایط دریافت PGWP خواهند بود.
حمایت قانونی در دوره انتظار پس از فارغالتحصیلی
یکی از نکات قابل توجه در قوانین جدید PGWP کانادا، تأکید بر اعتبار وضعیت دانشجویان در فاصله زمانی پس از پایان تحصیل است. بر اساس مقررات تازه، بازه ۱۸۰ روزه پس از فارغالتحصیلی که دانشجو در انتظار پاسخ تمدید وضعیت یا صدور مجوز کار است، بهعنوان اقامت قانونی معتبر تلقی میشود.
این یعنی حتی اگر دانشجو در وضعیت «انتظار تصمیم» قرار داشته باشد، همچنان تحت حمایت قانون خواهد بود و این دوره بهعنوان خلأ قانونی محسوب نمیشود. چنین رویکردی بهطور محسوسی احتمال رد شدن پروندههای PGWP بهدلیل مسائل اداری یا تأخیرهای سیستمی را کاهش میدهد.
پیام روشن دولت: تأخیر دیگر جایی ندارد
مجموعه تغییرات اعمالشده در دسامبر ۲۰۲۵، پیامی شفاف به دانشجویان بینالمللی دارد: چارچوبها دقیقتر شده و فضای مانور برای تأخیرهای طولانی از بین رفته است. قوانین جدید PGWP کانادا با هدف ایجاد نظم، شفافیت و اطمینان از حضور واقعی دانشجویان در مسیر تحصیلی طراحی شدهاند.
در این شرایط، مدیریت دقیق پرونده مهاجرتی، اقدام پیش از رسیدن به ضربالاجلها و آگاهی کامل از دستورالعملهای بهروز، به مهمترین ابزار هر دانشجو برای حفظ آینده تحصیلی و شغلی در کانادا تبدیل شده است. در نهایت، در نظام مهاجرتی جدید کانادا، نظم اداری و دقت حقوقی نه یک توصیه، بلکه شرط بقا و پیشرفت محسوب میشود.
