در نظرسنجی آنلاین که توسط Leger بین 10 و 21 آگوست انجام شد، 89 درصد از خانه‌های مشترک با یکی از اعضای خانواده، هفت درصد با دوستان و هشت درصد با شخصی که دوست یا خانواده نیست خریداری شده است.
Karen Yolevski از Royal LePage Real Estate Services Ltd. در مصاحبه ای گفت، مالکیت مشترک برای سال ها وجود داشته است که عمدتاً ناشی از نیازهایی مانند کمک به تربیت فرزندان یا حمایت از والدین یا پدربزرگ و مادربزرگ در یک محیط چند نسلی است.
او گفت، به نظر می رسد این شرایط در حال تغییر است. دلایل تاریخی و خانوادگی برای خانه های چند نسلی، جایگاه سوم را در فهرست دلایل مالکیت مشترک به خود اختصاص داده است.
او گفت که نرخ های بالاتر وام، واجد شرایط بودن برای خانواده های جوان را سخت تر می کند و مردم به طور فزاینده ای برای کمک به خرید خانه به اعضای خانواده مراجعه می کنند.
چهل و چهار درصد از مالکان مشترک با افرادی که با آنها خانه خریده بودند زندگی می کردند. طبق این نظرسنجی، خانه‌های single-family detached home رایج‌ترین نوع خانه‌های خریداری شده بود.
Yolveski گفت، مشاوران املاک نیز شاهد این تغییر هستند. این روندی است که عمدتاً از مقرون به صرفه نبودن خانه‌ها ناشی می‌شود.
در نظرسنجی قبلی Royal LePage، 23 درصد از متخصصان املاک و مستغلات گفتند، شاهد افزایش تعداد خریدارانی بوده اند که مالکیت مشترک را در مقایسه با زمان قبل از همه‌گیری انتخاب می‌کنند.
Yolveski گفت، در حالی که نمونه‌های رایج می‌تواند کمک والدین به فرزندان بزرگسال خود با امضای مشترک وام مسکن باشد، همچنین تعداد زیادی از مردم وجود دارند که به دنبال ملک برای سرمایه‌گذاری هستند و می خواند برای افزایش قدرت خرید خود با شخص دیگری متحد شوند.
Yolveski گفت، مالکیت مشترک ممکن است گزینه جذابی در بازار املاک و مستغلات گران قیمت باشد، از جمله تورنتو و ونکوور که واجد شرایط بودن برای وام مسکن بدون شریک، برای مردم دشوارتر است.
او خاطرنشان کرد، این کار با دوستان یا خانواده ساده نیست و نیاز به تغییر سبک زندگی و گفتگوهای عمیق در مورد تعهدات مالی، قانونی و شخصی دارد. کلید این است که قراردادی تنظیم شود که از هر دو طرف محافظت کند. این باید به وضوح تعهدات مالی، تعهدات نگهداری و همچنین آنچه که در صورت نیاز به فروش ملک اتفاق می افتد را مشخص کند.
