گروهی از سناتورهای کانادا طرح هایی را برای برنامه دانشجویان بینالمللی پیشنهاد کرده اند که شامل راههایی برای محافظت از تازهواردان در برابر تقلب و سوءاستفاده و همچنین مقررات و مجازاتهای بیشتر برای استخدامکنندگان و مؤسسات آموزشی متقلب است.
این گروه شامل سناتورها راتنا امیدوار، یوئن پاو وو، حسن یوسف و سناتور سابق سابی مروه، همگی از گروه سناتورهای مستقل گفته اند، هدف از این پیشنهادات کمک به دانشجویان بینالمللی برای حل مشکلاتی است که با آن روبرو هستند.
امیدوار در بیانیهای گفت، دانشجویان بینالمللی با چالشهای زیادی از جمله شهریههای بالا و سوء استفاده مواجه میشوند و در بسیاری از موارد حمایت لازم برای غلبه بر این مشکلات را دریافت نمیکنند.
وی گفت، این دانشجویان به عنوان مسببان چالشهای اقتصادی و اجتماعی فعلی کانادا، مورد سرزنش قرار میگیرند، اما آنها قربانی این مشکلات هستند و نه عاملان آن. ما باید برنامهها و سیاستها را تغییر دهیم تا اطمینان حاصل کنیم شرایط برای کانادا و دانشجویانی که کمک زیادی به کشور ما میکنند، مطلوب باشد.
این گزارش به مطالعهای از سوی وزارت امور خارجه کانادا اشاره میکند، که کمک دانشجویان بینالمللی به اقتصاد کانادا را بیش از ٢٢ میلیارد دلار در سال ٢٠١٨ تخمین زده و نشان میدهد بیش از ٢١٨ هزار موقعیت شغلی توسط این افراد پر شده است.
سناتورها خواستار نظارت بیشتر بر DLIها، از جمله کالجهای خصوصی، هستند تا اطمینان حاصل شود محل اقامت کافی برای دانشجویان وجود دارد و تلاشهایی برای اطلاعرسانی به دانشجویان در مورد حقوق قانونی آنها در مورد مسکن، اشتغال و سوء استفاده جنسی انجام میشود.
این گزارش میگوید، تعداد دانشجویان بینالمللی کانادا در سال ٢٠٢٢ به حدود ٨٠٧ هزار و ٧٥٠ نفر رسیده است که چهار برابر بیشتر از سال ٢٠٠٨ است.
هند اولین کشور مبدأ دانشجویان بینالمللی کانادا است و پس از آن چین، فیلیپین، فرانسه، نیجریه، ایران، کره جنوبی، ویتنام، مکزیک و ایالات متحده در رتبههای بعدی قرار دارند.
این گزارش همچنین به افزایش زیاد و غیرقابل پیشبینی شهریهها که در پاسخ به کمبود بودجه عمومی صورت گرفته است، اشاره می کند. برای مثال در انتاریو، به دلیل بودجه کم استانی، کالجها و دانشگاهها هزینههای بیشتری را به دانشجویان بینالمللی تحمیل کرده اند و آنها شاهد افزایش شهریه تا ٢٠ درصد در یک سال بودهاند.
این گزارش مواردی را شناسایی کرده است که کارگزاران و کالجهای خصوصی در مورد آینده شغلی به دانشآموزان وعدههای توخالی میدهند و همچنین مواردی وجود دارد که نمایندگان درباره مجوز کار پس از فارغالتحصیلی و واجد شرایط بودن مهاجرت دروغ میگویند.
برخی از کالجهای خصوصی نیز دانشآموزان را در مورد اینکه میتوانند به یک کالج دولتی منتقل شوند و اینکه در صورت انصراف از تحصیل، مجبور به پرداخت شهریه کامل هستند، فریب می دهند.
موارد دیگر که به آن اشاره شده است عبارتند از موارد گزارش نشده سوء استفاده جنسی، به دلیل ترس از اینکه وضعیت مهاجرت دانشجو تحت تاثیر قرار گیرد، مسکن نامناسب، مشکلات شغلی و امیدواری های واهی به دریافت اقامت دائم پس از پایان تحصیل.