مسکن در ونکوور آنقدر غیرقابل دسترس است که حداقل دستمزد باید عملاً دو برابر شود تا مردم به مسکن مقرون‌به‌صرفه دست پیدا کنند.
طبق گزارش جدیدی از مرکز کانادایی سیاست‌های جایگزین (CCPA)، دقیقاً 0 درصد از محله‌های ونکوور دارای واحدهای اجاره‌ای یک و دو خوابه مقرون به صرفه برای کارگران تمام وقت با حداقل دستمزد هستند.
این مطالعه به بررسی شکاف بین حداقل دستمزد و هزینه اجاره یک آپارتمان در کانادا پرداخت و دستمزد مورد نیاز برای اجاره را، برای کار در یک هفته استاندارد 40 ساعته محاسبه کرد که فرد بیش از 30 درصد از درآمد خود را صرف اجاره نکرده باشد.
CCPA دریافت که این دستمزد مورد نیاز بالاتر از حداقل دستمزد در سراسر کانادا است. و حداقل دستمزدهای بالاتر به معنای شرایط زندگی بهتر نیست، زیرا صاحبخانه‌ها سهم بیشتری از این دستمزدها را از طریق اجاره‌های بالا به دست می‌آورند.
در اینجا آنچه این مطالعه در مورد مقرون به صرفه بودن در کانادا به اشتراک می گذارد و اقداماتی که می توان برای آوردن مردم به مسکن مقرون به صرفه انجام داد، آمده است.
مسکن مقرون به صرفه به چه معناست؟
برای اینکه مسکن «مقرون به صرفه» در نظر گرفته شود، نباید بیش از 30 درصد از درآمد مردم را به خود اختصاص دهد.
در ونکوور و تورنتو، حتی دو کارگر تمام وقت با حداقل دستمزد نمی توانند یک واحد یک خوابه را بدون صرف بیش از 30 درصد از مجموع درآمد خود برای مسکن اجاره کنند.
طبق داده‌های liv.rent از اکتبر 2022، اجاره‌کنندگان 51.37 درصد از درآمد خود را صرف اجاره می‌کنند.
در اکتبر 2022، حداقل دستمزد در ونکوور 15.65 دلار در ساعت و در حال حاضر، حداقل دستمزد بالاتر و حدود، 16.75 دلار در ساعت است. در اکتبر 2022، حداقل دستمزدها برای یک آپارتمان یک خوابه باید 32.36 دلار در ساعت و برای یک آپارتمان دو خوابه باید 42.60 دلار باشد.
این داده‌ها براساس قیمت‌های اجاره اکتبر 2022 است. در پاییز گذشته، هزینه یک آپارتمان یک خوابه بدون مبلمان در مترو ونکوور به طور متوسط 2256 دلار بود. طبق داده های اجاره liv.rent، از جولای 2023، این قیمت به 2381 دلار افزایش یافته است.
CCPA می گوید که نگاه کردن به این مسائل از نظر عرضه و تقاضا یک مشکل است و صرف افزودن عرضه بیشتر برای جذب مردم به مسکن ارزان قیمت کافی نخواهد بود.
در این گزارش آمده است: مسکن بیشتر در هر کجا به هر قیمتی به سادگی توسعه‌دهندگان را غنی می‌کند و به مالکان اجازه می‌دهد تا اجاره‌های بالاتری را از طبقه مستاجر دریافت کنند.
واحدهای اجاره ای هدفمند، سهم بیشتری از مسکن اجاره ای خارج از بازار اجاره انتفاعی و مقرراتی که از سودجویی در بازار اجاره خصوصی جلوگیری کند، همگی مورد نیاز هستند.
به نظر شما در مورد این بحران چه باید کرد؟
