دود آتش سوزی های جنگلی، یکی دیگر از مشکلات بی خانمان ها

دود آتش سوزی های جنگلی کانادا برای دومین بار در تابستان امسال بخش هایی از ایالات متحده را گرفتار کرد و به بخش هایی از Midwest و East Coast گسترش یافت، شهرها بدون آمادگی گرفتار شدند.

مردم از میان دود عبور می کردند، و اغلب درک کمی از خطرات آن برای سلامتی داشتند. پس از مشخص شدن خطرات، برخی از افراد برای جلوگیری از آسیب ریه ماسک زدند. اما وقتی دود فروکش کرد، ماسک ها را برداشتند.

این شرایط برای افرادی که مکانی به عنوان خانه داشتند راحت تر بود. اما برای افرادی که بی خانمان هستند، چه در یک پناهگاه زندگی کنند یا در پیاده رو، اغلب مجبورند قوانین و مقررات گیج کننده ای را دنبال کنند تا نوع کمک مورد نیاز خود را دریافت کنند.

اما برای افراد بدون خانه، هوای آلوده جیزی نیست که تنها در زمان آتش سوزی ها با آن مواجه باشند، این یک اتفاق روزمره است. افراد بدون سرپناه، در زیر گذرهای بزرگراهی یا نزدیکتر به مناطق صنعتی زندگی می کنند، به این معنی که قرار گرفتن آنها در معرض آلودگی هوا 24 ساعته و نه فقط برای چند روز است.

به گفته Kristie Ebi استاد بهداشت جهانی در دانشگاه واشنگتن، همه چیز در مورد بحران کیفیت هوا با تغییرات آب و هوایی تشدید می شود، از خود آتش سوزی ها گرفته تا الگوی آب و هوایی که دود را مستقیماً به سمت East Coast هدایت کرد.

اگرچه دود دوباره پاک شده است، اما تا زمانی که آتش سوزی ادامه داشته باشد، ایالات متحده می تواند شاهد تکرار آن باشد و طبق گفته مدافعان، افراد بدون خانه بیشترین آسیب را خواهند دید.

Katie League مدیر بهداشت رفتاری در شورای ملی بی خانمان ها، گفت: در مورد هر بلای طبیعی، ما تأکید می کنیم که افرادی که بی خانمانی را تجربه می کنند، ابتدا آن را تجربه می کنند، بدترین آنها را تجربه می کنند، و عموماً طولانی ترین آن را تجربه می کنند. به ویژه کسانی که همیشه در خارج از خانه زندگی می کنند، و منابع قابل اعتمادی ندارند.

روگذرهای بزرگراهی یا مکان‌های مجاور مناطق صنعتی می‌توانند پناهگاه‌های امنی برای افرادی باشند که بی خانمانی را تجربه می‌کنند، زیرا ممکن است از آوارگی یا آزار پلیس یا سایر ساکنان مصون باشند.

اما این مکان‌ها افراد آسیب‌پذیر را در معرض آلودگی‌های خطرناک هوا قرار می‌دهند و مقررات کمی برای کمک به آنها برای رسیدگی به مسائل بهداشتی که ممکن است ایجاد شود، وجود دارند. مطالعه‌ای در سال 2022 از Cleveland Clinic نشان داد، در Visalia، کالیفرنیا، بیش از 60 درصد از افراد بدون خانه مورد بررسی اغلب اوقات را در مجاورت جاده‌ها سپری می‌کنند، جایی که قرار گرفتن آنها در معرض ذرات معلق و سایر آلاینده‌های هوا زیاد است. محققان خاطرنشان کردند، تجهیزات موجود احتمالاً نمی توانند میزان کامل آلودگی را که افراد در هنگام اقامت در کنار جاده در معرض آن قرار می گیرند، ثبت کنند.

یکی از آلاینده های اصلی که هم در دود آتش سوزی و هم در آلودگی خودروها یافت می شود، از نظر اندازه کوچکتر از سایر انواع آلودگی هوا است، به این معنی که می تواند سیستم دفاعی بدن شما را دور بزند. این می تواند به اعماق ریه های شما نفوذ کند و حتی وارد جریان خون شما شود و باعث بروز انواع مشکلات سلامتی کوتاه مدت و بلندمدت مانند آسم، COPD و بیماری قلبی شود.

Ebi گفت: شواهد نوظهوری وجود دارد که نشان می‌دهد ذرات معلق ناشی از آتش‌سوزی‌های جنگلی می‌توانند سمی‌تر از ذراتی باشند که مثلاً از [لوله‌های] اگزوز بیرون می‌آیند.

آلاینده‌های هوای ناشی از دود آتش‌سوزی می‌توانند خطرناک‌تر از آلاینده‌های معمولی باشند، زیرا آتش‌سوزی‌ها می‌توانند فراتر از جنگل‌ها به مناطق مسکونی و تجاری برسند. این آتش سوزی ها می توانند تقریباً هر چیزی را که در مسیرشان باشد پاک کنند، از جمله پلاستیک، الیاف مصنوعی، اجزای فولادی و مواد دیگر. این مواد در نهایت به همراه ذرات چوب جنگل‌ها در دود قرار می‌گیرند و ترکیبی سمی ایجاد می‌کنند.

با تشدید بحران آب و هوا، افراد بدون مسکن ممکن است در معرض شرایط خطرناک تر با اثرات طولانی مدت قرار بگیرند. در یک مطالعه در سال 2020 از دانشگاه یوتا، محققان دریافتند، تقریباً 90 درصد از بی خانمان هایی که در Salt Lake County زندگی می کردند، برای شرایط مرتبط با آلودگی هوا به دنبال مراقبت های پزشکی بودند.

اگر افراد بی خانمان به سرپناه دسترسی داشته باشند، اغلب به مجموعه وسیعی از سیستم ها وابسته هستند که ممکن است پاسخگوی نیازهای آنها باشد یا نباشد. پناهگاه ها ممکن است فقط ساعات خاصی باز باشند یا شرایط خاصی داشته باشند. علاوه بر این، ممکن است خانواده‌ها برای ورود به پناهگاه‌های خاص نیاز به جدا شدن از یکدیگر داشته باشند که والدین را در شرایط سختی قرار می‌دهند.

شهرهای دیگر ساعاتی را برای سرپناه ها افزایش دادند و برای کمک به مردم در گذر از بحران، ماسک توزیع کردند. در فیلادلفیا، شهر داریپناهگاهی را در منطقه ای افتتاح کرد که قبلاً هیچ پناهگاهی در آن وجود نداشت. در بالتیمور، شهرداری زمان حضور مردم در پناهگاه‌ها را افزایش داد.

در حالی که کیفیت هوا در ایالات متحده از دهه 1980 به طور قابل توجهی بهبود یافته است، همه از این مزیت برخوردار نیستند. جوامع رنگین پوست به دلیل دهه ها سیاست های منطقه بندی نژادپرستانه که محله های غیرسفیدپوست و مهاجر را در معرض آسیب قرار داده است، اغلب به طور نامتناسبی در معرض کیفیت نامطلوب هوا قرار دارند و اغلب آنها را مجبور می کند تا نزدیک تر به مراکز صنعتی زندگی کنند.

خطرات درازمدت مانند آلودگی وسایل نقلیه یا صنعتی نیز تهدیدی مداوم برای سلامتی افراد است. اگرچه راه حل های متعددی برای محدود کردن مواجهه از جمله باز کردن مراکز خنک کننده، گسترش دسترسی به سرپناه و پرداخت هزینه به هتل ها برای اجاره فضا به این افراد، وجود دارد.