کمبود زمین صنعتی در مترو ونکوور، پیامدهای اقتصادی بزرگی ایجاد می کند

بدون هیچ راه حل ساده ای که در چشم انداز وجود داشته باشد، مخاطرات برای بزرگترین بندر کانادا و اقتصادهای محلی و ملی که آن را پشتیبانی می کنند، در حال افزایش است.

Port of Vancouver – متنوع ترین بندر در آمریکای شمالی – در حال تلاش برای به دست آوردن زمین مورد نیاز برای حمایت از تجارت، رشد جمعیت و فعالیت اقتصادی است. عواقب آن هم‌اکنون در کسب‌وکارهایی که به دنبال زمین‌های صنعتی در استان‌های دیگر هستند و در زنجیره‌های تامین ناکارآمد آشکار شده است.

Jennifer Natland معاون املاک و مستغلات Vancouver Fraser Port Authority، سازمانی که زمین ها و آب های فدرال را در Port of Vancouver مدیریت می کند، گفت، کانتینری که امروز به بندر ونکوور می‌رسد، با کالاهایی که مقصدشان بازار محلی است، در واقع در قطار بار شده و به خارج از استان به بازارهایی مانند کلگری منتقل می‌شوند.

سپس کالاها مرتب شده و برای توزیع نهایی در مترو ونکوور، به منطقه بازگردانده می‌شوند.

Natland گفت، این نوع فعالیت تنها در صورتی افزایش می یابد که زمین برای انبارها و مراکز توزیع در منطقه اختصاص داده نشود.

او گفت، مترو ونکوور در کل به 404.7 هکتار زمین در 10 سال آینده نیاز دارد تا تجارت به کانادا را از طریق Port of Vancouver به درستی پشتیبانی کند.

Chris MacCauley معاون اجرایی شرکت املاک تجاری CBRE، تخمین می زند این بندر به 607 هکتار زمین در دهه آینده نیاز دارد.

وی می گوید، و این فقط چیزی است که بندر به آن نیاز دارد، که حتی نیازهای صنعتی محلی ما، چیزهای دیگری که مرتبط با بندر نیستند، شرکت‌های تازه وارد به بازار یا شرکت‌های موجود که نیاز به گسترش دارند را در نظر نمی‌گیرد. شما سهامداران زیادی پشت میز دارید که به دنبال تکه ای از پای هستند و پایی وجود ندارد.

Port of Vancouver با 16 شهرداری هم مرز است و تقریباً 16000 هکتار آب، 1500 هکتار زمین و صدها کیلومتر خط ساحلی را در بر می گیرد.

MacCauley گفت، یک راه حل بالقوه برای کمبود زمین، ممکن است در ذخیره زمین کشاورزی (ALR) بریتیش کلمبیا باشد.

MacCauley به جای احداث پارک های صنعتی جدید، اضافه کردن زمین های ALR را به پارک های صنعتی موجود پیشنهاد می کند. وی تاکید کرد، تمرکز روی زمین هایی است که برای اهداف کشاورزی استفاده نمی شود اما همچنان تحت عنوان ALR محافظت می شود.

او گفت: من نمی گویم که ما باید امنیت غذایی را رها کنیم یا زمین های کشاورزی خوبی را که در حال حاضر تولید می کنند، هموار کنیم. من فکر می کنم آنچه که ما واقعاً باید انجام دهیم این است که یک منشور 50 ساله را دوباره بررسی کنیم و تعادلی بین آنچه برای جامعه کشاورزی و آنچه برای جامعه صنعتی لازم است پیدا کنیم.

Kim Grout مدیر عامل Agricultural Land Commission استان، گفت، او نیاز به زمین‌های صنعتی بیشتر را درک می‌کند، اما اذعان داشت که زمین‌های کشاورزی نیز کمبود دارند.

وی گفت، تعداد زیادی ALR وجود دارد که متعلق به افرادی است که قصد دارند آن را نگه دارند، در برخی موارد برای یک نسل به امید اینکه در آینده چیز دیگری بشود. هیچ محدودیتی برای مالکیت در ALR وجود ندارد، که گاهی اوقات چالش برانگیز است.

Grout گفت، Agricultural Land Commission از خرید ALR توسط بندر برای مصارف صنعتی حمایت نمی کند.