Staging

استارت‌آپ‌های درختکاری وعده‌ی جوان‌سازی جنگل‌ها از هوا، با انبوهی از پهپادها را می دهند. هدف رو به رشد آنها جنگل های سوخته B.C.است.درختان صنوبر داگلاس و جنگل‌های کاج Lodgepole زمانی دانه‌های خود را به هوا می‌فرستادند – اغلب در شکم یا منقار یک پرنده – اما نه به این شکل.هنگامی که شش روتور این پهپادهای سنگین به کار می افتند، هر کدام بیش از 1500 دانه را پخش می کنند که برخی امیدوارند نشانه شروع انقلابی در کاشت درخت باشد.Bryce Jones یکی از بنیانگذاران و مدیرعامل Flash Forest، یک شرکت کانادایی درختکاری با هواپیماهای بدون سرنشین که ردپایی رو به رشد در بریتیش کلمبیا دارد، می گوید، احیای جنگل ها، مسلماً بهترین راه حلی است که برای بیرون کشیدن کربن از هوا داریم. اما تاکنون تکنولوژی خاصی برای آن به جز افرادی با کیسه و بیل نداشته ایم. 100 سال است که روش همین بوده است.اما پهپادهای هوایی در تاریخ کوتاه خود، آسمان ما را متحول کرده اند. در برخی موارد تصاویر خیره کننده ای ارائه می دهند، در برخی دیگر، وحشت را بر سربازان و غیرنظامیان حاکم می کنند.اکنون تعداد انگشت شماری از شرکت ها به دنبال استفاده مجدد از این وسایل نقلیه بدون سرنشین هستند. هدف آنها جوانه زدن مناظر آسیب دیده توسط آتش سوزی، در سیاره ای که بر اساس یک تخمین نیمی از درختان خود را از دست داده است.امروزه، تلاقی قطع درختان و آتش‌سوزی‌های جنگلی تا حد زیادی مقصر این تلفات است.وقتی درختی قطع می شود، جذب کربن از اتمسفر متوقف می شود. و اگر بسوزد، تمام کربن جمع شده در طول عمرش را دوباره به هوا بازمی گرداند.بسیاری از کارشناسان، احیای جنگل ها را یکی از بهترین و مقرون به صرفه ترین راه حل ها برای مبارزه با بحران آب و هوا و از دست دادن فاجعه بار در تنوع زیستی می دانند، به طوری که سال گذشته بیش از 140 کشور توافق کردند تخریب جنگل ها را تا سال 2030 متوقف و سپس معکوس کنند.فناوری و اتوماسیون، تمدن بشری را چه برای برداشت چوب، زمین‌های کشاورزی جدید یا ساختن شهرها، توانمند کرده است، تا جنگل‌های بیشتری را در 100 سال گذشته نسبت به 9000 سال قبل تخریب کنند.آیا پهپادها می توانند به بشریت کمک کنند تا راه خود را برای خروج از فاجعه، پیدا کند؟کاشت هوایی مدت‌هاست تخیل افرادی را که در تلاش برای احیای جنگل‌ها هستند، تسخیر کرده است.سوابق اولیه از احیای جنگل ها به شکل هوایی را می توان به هاوایی در دهه 1930 ردیابی کرد، زمانی که از هواپیماها برای کاشت درخت در مناطق کوهستانی صعب العبور هونولولو که توسط آتش سوزی جنگلی ویران شده بودند، استفاده شدند. این تلاش شکست خورد زیرا دانه ها آنقدر سریع به زمین اصابت نکردند که ریشه بدهند.در سال 1953، Jack Walters خلبان سابق نیروی هوایی سلطنتی نهال ها را در گلوله های پلاستیکی قرار داد و آنها را به زمین شلیک کرد. دهه‌ها بعد، او در مقاله‌ای ایده شلیک گلوله‌های اولیه از هواپیما را مطرح کرد.برخی از اکوسیستم ها موانع کمی برای کاشت هوایی دارند. در جنگل‌های اکالیپتوس استرالیا، پخش بذر از هواپیما به یک روش استاندارد تبدیل شده است.اما در بیشتر آمریکای شمالی، این موضوع پیچیده‌تر است. برای مثال، جنگل‌های بریتیش کلمبیا اغلب مملو از زباله‌های چوبی به جا مانده از قطع درختان و سیاست‌هایی هستند که بر سرکوب آتش‌سوزی به هر قیمتی متمرکز شده‌اند.در این جنگل ها زمین به ندرت صاف است. کنده ها و توده های بریده شده، سپری بر روی خاک ایجاد کرده که دانه احتمالی را دور می کند.Jones اما سال ها برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی کار کرده بود. و به سرعت متوجه شد برای خودکار کردن کاشت درخت، باید از آسمان استفاده کرد.Jones و برادرش Cameron در سال 2019 شرکت Flash Forest را تأسیس کردند.چند سال اول صرف تحقیق و توسعه شد: ایجاد نمونه‌های اولیه پهپاد، نوشتن کد و توسعه بیش از 100 غلاف مختلف بذر در جستجوی دستور کامل.سرانجام آنها به یک محیط مؤثر دست یافتند، که هم برای پرتاب کردن دانه‌ها در هوا و هم زنده نگه داشتن آن‌ها به اندازه کافی برای تبدیل شدن به درخت کارآمد بود.غلاف ها حاوی یک دانه بوده و به اندازه کافی مواد مغذی، عوامل بازدارنده شکارچیان و میکروقارچ ها برای کمک به جوانه زدن و رشد درختان در اولین تابستان خود را دارند.تا سال 2021، این شرکت تقریباً 50000 درخت در سراسر انتاریو، آلبرتا و بریتیش کلمبیا کاشته بود. اما این بیشتر در دسته های کوچک بود و برای تقویت فناوری و تکنیک آنها طراحی شده بود.اما امسال همه چیز تغییر کرد.خدمه ای از خلبانان Flash Forest یک پهپاد نقشه برداری را برای بررسی منطقه سوخته به پرواز در می آورند. از این اطلاعات برای ایجاد نقشه های توپوگرافی سه بعدی استفاده می شود.در مرحله بعد، الگوریتم مناطق پوشیده از درختان زنده، نهرها، دریاچه‌ها، جاده‌ها یا صخره‌های بزرگ و دیگر مناطق ممنوعه کاشت تهیه می شود.سپس نرم‌افزار این شرکت محاسبه می‌کند که درختان در کجا و با چه تراکمی باید کاشته شوند و کارآمدترین مسیرهای پرواز برای ازدحام پهپادها را ردیابی می‌کند.بر روی زمین، خدمه حدود 1500 غلاف بذر را در یک قیف قرار می دهند که هر کدام مانند یک گلدان برآمده به پایین هواپیمای بدون سرنشین متصل می شوند. سپس یک خلبان سه یا چهار پهپاد را در هوا مانور می دهد و آنها را در مسیرهای پرواز خودکار بر فراز جنگل سوخته می فرستد. در طول مسیر، نوعی تفنگ مکانیکی در هر ثانیه پنج غلاف بذر را از زیر پهپاد شلیک می کند.غلاف ها با سرعت بیش از 165 کیلومتر در ساعت به زمین می خورند و تقریباً 2.5 سانتی متر در خاک فرو می روند.در ماه‌ها و سال‌های آینده، تیم جنگل‌بانی این شرکت منطقه بررسی می‌کنند تا ببیند چگونه بذرها جوانه زدند و چند نهال زنده مانده اند.اگر همه چیز درست پیش برود، یک جنگل دوباره از زمین بایر بیرون می آید.وزارت منابع طبیعی کانادا اخیرا اعلام کرد، از Flash Forest با کمک مالی بیش از 1.3 میلیون دلار حمایت خواهد کرد. طی دو سال، دولت این شرکت را موظف به کاشت بیش از یک میلیون درخت کرده است.این شرکت تاکنون 37 پروژه شامل 22 گونه مختلف درخت را تکمیل

تقریبا یک سال پس از وقوع سیل ویرانگر بریتیش کلمبیا، برنامه ریزان اضطراری تصور می کنند یک زلزله فاجعه بار محتمل چگونه می تواند باشد.تصور کنید ساعت 1:59 بعد از ظهر است در یک پنجشنبه مرطوب در ژانویه. سه روز متوالی باران شدید در خط ساحلی بریتیش کلمبیا به 300 میلی متر رسیده است. در کوه‌های آلپ، دما در حال افزایش است و آب مذاب را به پایین رودخانه می‌فرستد.این همه آب باعث رانش زمین در سراسر منطقه می شود. Vancouver’s North Shore و Chilliwack Valley به شدت آسیب دیده اند. سطح آب در رودخانه های Squamish، Seymour، Chilliwack و Coquihalla افزایش یافته است.در مرکز استان، بارندگی زیاد باعث شکسته شدن لوله‌های آب و آبگرفتگی زیرزمین‌ها شده است. بسیاری از مزارع زیر آب هستند. بزرگراه پوشیده از ریزش سنگ است و داوطلبان در حال انباشتن کیسه های شن هستند زیرا رودخانه ها در Cowichan Valley طغیان کرده اند.در جاده، بسیاری از مسیرها مسدود یا منحرف شده اند تا رانندگان بتوانند از سیل دوری کنند. والدین فرزندان خود را زودتر از مدرسه می‌برند.عقربه دقیقه به ساعت 2 بعد از ظهر می رسد.دولت BC در آخرین طرح بلایای خود که برای اولین بار در هفت سال گذشته به عنوان بخشی از استراتژی واکنش فوری استانی در برابر زلزله (PEIRS) به روز شد می گوید، برای بسیاری، زلزله قبل از اینکه احساس شود شنیده می‌شود.صدای ان آهسته و غرشی شبیه صدای قطار باری است و بلافاصله پس از 10 تا 20 ثانیه لرزش شدیدی آغاز می شود.در یک سناریو، برنامه‌ریزان اضطراری استانی مدل‌سازی کردند که در صورت وقوع زلزله‌ای به بزرگی 7 ریشتر در منطقه مترو ونکوور چه اتفاقی می‌افتد. در دیگری، ویکتوریا بزرگ با زلزله 7.3 ریشتری مدلسازی شده است.در هر دو مورد، ویرانی شبیه به چیزی است که منطقه در تاریخ مدرن خود ندیده است.در مکان های کم ارتفاع مانند ریچموند، زمین لرزان، آب را از میان خاک، ماسه و سنگ‌ها بالا می کشد و فوراً زمین‌های جامد را به شکل نیمه مایع تبدیل می شوند. هر چیزی که روزگاری زمین از آن حمایت می کرد، در باتلاق فرو می رود.ریزش سنگ مسیرهای حمل و نقل را قطع کرده. دایک ها شکسته می شوند. آتش سوزی در محل پاره شدن خطوط گاز و برق به وجود می آید.گزارش PEIRS می‌گوید: تعداد کمی از ساختمان‌ها فرو می‌ریزند، بسیاری جابجا می‌شوند و ترک می‌خورند، و برخی دیگر در اثر آتش‌سوزی ویران می‌شوند.این گزارش می‌گوید: بسیاری از کسانی که سعی می‌کنند به بیرون بدوند، در اثر سقوط دچار آسیب شدید یا مرگ می‌شوند و هزاران نفر به دام افتاده یا مجروح می‌شوند.اگر مرکز زلزله در ونکوور باشد، پروژه های استان 2000 کشته و 1000 مجروح وخیم خواهند داشت. انتظار می‌رود 6500 نفر دیگر نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند و 21000 نفر دیگر به کمک یک امدادگر یا کسی که بتواند کمک‌های اولیه را ارائه کند نیاز دارند.در سراسر استان، رودخانه جوی و زمین لرزه ترکیبی بیش از 16000 ساختمان را غیرقابل سکونت می کند و 70000 خانواده را از خانه های خود بیرون می کند.در همین حال، اگر مرکز زلزله در ویکتوریا باشد منجر به مرگ 1000 نفر، بستری شدن 3700 نفر در بیمارستان و 10000 مجروح دیگر خواهد شد. تقریباً 43000 خانوار آواره خواهند شد.در هر دو سناریو، اولین پاسخ‌دهندگان و بیمارستان‌ها به سرعت تحت فشار قرار می‌گیرند و احتمالاً بسیاری از آنها با وخامت وضعیت سلامتی مواجه خواهند شد.این گزارش خاطرنشان می‌کند، هیچ یک از برآوردهای تلفات، اثرات شرایط پزشکی زمینه‌ای یا خطرات ثانویه مانند تصادفات خودرو، سقوط، انفجار، آتش‌سوزی، رانش زمین، آب‌گرفتگی، سونامی، یا اثرات روانی را در نظر نمی‌گیرند.آسیب های سازه ای همه جا وجود خواهند داشت. یک تا 1.7 میلیون نفر خانه هایشان در اثر لرزش و پیامدهای آن آسیب خواهد دید.فعالیت اقتصادی متوقف می شود. به ازای هر روزی که Vancouver Fraser Port Authority از کار بیفتد، 647 میلیون دلار محموله از دست می رود، چیزی که اثرات آبشاری در سراسر کشور خواهد داشت.خسارات اقتصادی از 30 میلیارد دلار در صورتی که مترو ونکوور مرکز زمین لرزه باشد، تا 20 میلیارد دلار اگر ویکتوریا بیشترین ضربه را ببیند، متغیر است.این گزارش خاطرنشان می‌کند، پیامدهای اقتصادی کلی احتمالاً بسیار بیشتر خواهد بود، در حالی که مطالعات دیگر اشاره می‌کنند که ونکوور به تنهایی ممکن است با خسارت 10 میلیارد دلاری مواجه شود.پس لرزه ها احتمالا ماه ها ادامه خواهند داشت.20 ثانیه ویرانگر اولیه تکان دادن به همین جا ختم نمی شود.پس لرزه‌های بزرگتر از شش ریشتر احتمالاً برای ماه‌ها ادامه خواهند داشت و باعث ایجاد آشفتگی و آسیب روانی بیشتر به ساکنان آسیب دیده می‌شوند.نویسندگان این گزارش می نویسند: احتمال کمی وجود دارد که یک پس لرزه بزرگتر از رویداد اولیه باشد.این گزارش خاطرنشان می‌کند، در این بین، کسب‌وکارهای کوچک به شدت تحت تأثیر اختلالات زنجیره تأمین قرار خواهند گرفت و خدمات بانکی از جمله دستگاه‌های خودپرداز ممکن است تا حد زیادی در دسترس نباشند.خدمات اولیه مانند آب، برق و گاز احتمالاً برای چندین ماه قطع یا مختل خواهند شد.با بارگذاری بیش از حد شبکه های سلولی، پیام های متنی احتمالاً یکی از ساده ترین راه ها برای برقراری ارتباط خواهد بود. حتی ارتباطات رادیویی ممکن است با ازدحام مواجه شود.در این گزارش آمده است، ممکن است اتکا به روش‌های ارتباطی پشتیبان، مانند تلفن‌های ماهواره‌ای و خدمات رادیویی آماتور افزایش یابد.در شهر، پناهگاه های شلوغ و عدم دفع زباله می تواند منجر به شیوع بیماری شود. از سوی دیگر، جوامع منزوی که با یک جاده یا پل با بیرون اتباط دارند، می توانند برای مدت طولانی به طور کامل قطع ارتباط شوند.در این سند اشاره شده است پس از یک زلزله فاجعه بار، انتظار می رود دولت B.C تمام اولویت های خود را به سمت واکنش به بلایا تغییر دهد.دفتر نخست وزیری و کابینه، مرکز هماهنگی فوریت های استانی در ویکتوریا را هدایت می کند، که به نوبه خود، اطلاعات را به مراکز هماهنگی اضطراری منطقه ای و محلی، شهرداری ها و کشورهای اول ارسال می کند.در بدترین سناریو، استان ممکن است یک مرکز واکنش اضطراری و بازیابی فاجعه بار ایجاد کند تا فرماندهی یکپارچه و به اشتراک گذاری اطلاعات با مطبوعات و مردم را ارائه دهد.Emergency Management BC (EMBC) استراتژی واکنش استان در برابر

فصل باران بریتیش کلمبیا معمولا تا اواسط اکتبر آغاز می شود. اما امسال شهرهای استان شاهد کاهش بارندگی‌ بوده‌اند و گرمای غیرمعمول در 10 روز از 13 روز این ماه، رکوردی تازه محسوب می شود. ونکوور در سال های گذشته بین جولای تا 14 اکتبر، به طور متوسط شاهد 165 میلی متر باران بوده است. اما امسال، این شهر فقط 16 میلی متر، کمتر از 10 درصد میانگین بارندگی خود را دریافت کرده است. وضعیت در ویکتوریا وخیم‌تر است، و از ماه جولای تاکنون تنها دو میلی‌متر باران باریده است. میزان متوسط بارش پایتخت در این منطقه در این بازه زمانی 100 میلی متر بوده است. در Fraser Valley نیز وضع به همین صورت است، شهر ابتسفورد در این دوره 10 میلی‌متر بارش داشته که کمتر از پنج درصد از میانگین 222 میلی‌متری باران در سال های گذشته است. Chilliwack جایی که میانگین بارش 245 میلی متر است، امسال فقط هشت میلی متر باران باریده است که بسیار نگران کننده است. چندین منطقه از جمله  ونکوور آیلند،Sunshine Coast ، مترو ونکوور و همچنین چندین منطقه در شمال شرقی بریتیش کلمبیا نیز، به شدیدترین درجه از خشکسالی در این زمان از سال رسیده اند . شهرداری ها در Sunshine Coast به دلیل کاهش میزان آب، در حال بررسی اجرای وضعیت اضطراری محلی هستند و از ساکنان خواسته ان در مصرف آب صرفه جویی کنند. در مترو ونکوور وضعیت آنچنان وخیم نیست، اما شهرداری های این منطقه نیز در مورد صرفه جویی در مصرف آب هشدار داده اند. این شرایط گرم و خشک همچنین باعث افزایش آتش‌سوزی‌های جنگلی نسبت به میزان معمول در این زمان از سال شده است.