Staging

برای حداقل 15 سال، شوراهای شهر ونکوور با گرایش های سیاسی مختلف در مورد کمبود اتاق های هتل که به اقتصاد محلی آسیب می زند صحبت کرده اند. علیرغم اتخاذ سیاست‌های متوالی شوراها برای رفع این وضعیت، موجودی هتل‌های ونکوور به‌طور قابل توجهی کاهش یافته است، حتی با وجود رشد شهر و صنعت گردشگری آن. ظرفیت محدود هتل در ونکوور چندین اثر موجی ایجاد می کند و بارها توسط مشاغل گردشگری به عنوان یک مشکل معرفی شده است. اتاق‌های هتل برای گردشگران تفریحی، افرادی که برای تجارت و همایش‌ها سفر می‌کنند و رویدادهای فرهنگی و ورزشی در هر اندازه مورد نیاز است. در سه سال آینده، ونکوور میزبان بازی‌های Invictus، Grey Cup، تورنمنت بین‌المللی تنیس Laver Cup، نودمین سالگرد اولین کنوانسیون بین‌المللی Alcoholics Anonymous ، و بخشی از بزرگترین رویداد ورزشی جهان، FIFA World Cup خواهد بود. Destination Vancouver، سازمانی که شهر را برای گردشگران و همایش‌ها بازاریابی می‌کند، امسال گزارشی منتشر کرد که نشان می‌دهد تعداد اتاق‌های هتل در ونکوور در دو دهه گذشته 12.8 درصد کاهش یافته و از 15242 اتاق در سال 2002 به 13290 اتاق در سال گذشته رسیده است. Royce Chwin مدیر عامل Destination Vancouver، گفت: از نظر موجودی اتاق در مسیر نزولی قرار گرفته‌ایم. ما در جهت مخالف آنچه می‌خواهیم رفته ایم. ونکوور صدها اتاق را در طول همه‌گیری از دست داد زیرا دولت‌های فدرال، استانی و شهرداری چندین هتل توریستی خالی را خریدند و آنها را به مسکن اجتماعی تبدیل کردند. نیاز مبرم به آن واحدهای مسکن اجتماعی وجود داشت – و هنوز هم وجود دارد – که همچنان پر هستند. اما این خریدها بخش قابل توجهی از اقامتگاه های توریستی متوسط و مقرون به صرفه ونکوور را حذف کردند. بیشتر موجودی باقیمانده هتل به گزینه های گران قیمت و بوتیک هتل ها اختصاص دارد. Avison Young در گزارش سال 2022 خود نشان داد، اتاق‌های هتل ونکوور با میانگین نرخ روزانه 234 دلار، گران‌ترین هتل ها در بین تمام شهرهای کانادا هستند. ارقام STR یک شرکت تحلیلی که صنعت مهمان‌نوازی آمریکای شمالی را دنبال می‌کند، نرخ اشغال هتل‌های ونکوور برای نیمه اول سال جاری را 76 درصد، بسیار بالاتر از تورنتو با 67 درصد، سیاتل 63 درصد و سانفرانسیسکو با 59 درصد نشان می‌دهد. گزارش Destination Vancouver، توسط شرکت حسابداری MNP، پیش‌بینی می‌کند، تقاضا برای اتاق‌های هتل ونکوور تا سال 2026 از عرضه فراتر خواهد رفت و در 25 سال آینده میلیاردها دلار درآمد از دست می‌رود، زیرا بازدیدکنندگان به سادگی به جاهای دیگر خواهند رفت. این گزارش می گوید، این امر بر درآمدهای مالیاتی، تولید ناخالص داخلی و اشتغال تأثیر می گذارد. Destination Vancouver که قبلاً با نام Tourism Vancouver شناخته می‌شد، سال‌هاست در مورد این موضوع هشدار می‌دهد. اما، Chwin می‌گوید، بدتر شدن کمبود هتل تهدیدی فراتر از صنعت گردشگری است. بخش عمده ای از جذابیت شهری مانند ونکوور لذت بردن از انواع مشاغل مستقل محلی، موسسات هنری و فرهنگی و رویدادها است. بازدیدکنندگان برای باز نگه داشتن بسیاری از مشاغل محبوب ونکوور و استخدام افراد محلی بسیار مهم هستند. رستوران‌هایی که دوست داریم، فروشگاه‌های خرده‌فروشی، جاذبه‌هایی که مردم دوست دارند به آن‌ها بروند، اما جمعیت محلی برای حمایت از این کسب‌وکارها کافی نیست. Chwin می‌گوید برای اثبات این نظر باید در نظر بگیریم که چه تعداد مغازه، رستوران و جاذبه‌هایی که مردم محلی آنها را دوست داشتند، پس از شیوع کووید-19 تعطیل شدند، زیرا تمام گردشگری متوقف شده بود. او گفت حتی با وجود سطوح بی سابقه حمایت دولتی، بسیاری از مشاغل ونکوور نمی توانند تنها با حمایت محلی دوام بیاورند. ارقام Statistics Canada نشان داده می دهد، به طور متوسط، یک توریست در ونکوور در هر روز بیش از دو برابر یک فرد محلی از مغازه‌ها، رستوران‌ها و خدمات محلی استفاده می‌کند. Chwin می‌گوید: هیچ‌کس به شهری نمی‌آید که هیچ جایی برای رفتن ندارد. Cynthia Jagger مدیر شرکت املاک و مستغلات ونکوور Goodman Commercial می‌گوید: و ساختن هتل‌ها بسیار سخت‌ است. دلایل متعددی وجود دارد که توسعه‌دهندگان محلی نمی‌توانند هتل‌های مورد نیاز ونکوور را بسازند. هزینه نیروی کار، مواد و بهره به میزان قابل توجهی افزایش یافته است و دریافت بودجه برای یک هتل جدید پیچیده تر از پروژه های مسکونی آپارتمانی یا اجاره ای است. او افزود، تنها بخش کوچکی از زمین های ونکوور برای هتل ها منطقه بندی شده اند. در آن مناطق، بالاترین و بهترین استفاده معمولاً استفاده ای دیگر یا ترکیبی از کاربردها خواهد بود. این بدان معناست که وقتی توسعه‌دهندگان هتل می‌سازند، معمولاً با استفاده‌های دیگر ترکیب می‌شود، مانند کاندو یا دفاتر. بنابراین حتی با وجود برج‌های بزرگ، تعداد اتاق‌های هتل کم هستند.

بدون هیچ راه حل ساده ای که در چشم انداز وجود داشته باشد، مخاطرات برای بزرگترین بندر کانادا و اقتصادهای محلی و ملی که آن را پشتیبانی می کنند، در حال افزایش است. Port of Vancouver – متنوع ترین بندر در آمریکای شمالی – در حال تلاش برای به دست آوردن زمین مورد نیاز برای حمایت از تجارت، رشد جمعیت و فعالیت اقتصادی است. عواقب آن هم‌اکنون در کسب‌وکارهایی که به دنبال زمین‌های صنعتی در استان‌های دیگر هستند و در زنجیره‌های تامین ناکارآمد آشکار شده است. Jennifer Natland معاون املاک و مستغلات Vancouver Fraser Port Authority، سازمانی که زمین ها و آب های فدرال را در Port of Vancouver مدیریت می کند، گفت، کانتینری که امروز به بندر ونکوور می‌رسد، با کالاهایی که مقصدشان بازار محلی است، در واقع در قطار بار شده و به خارج از استان به بازارهایی مانند کلگری منتقل می‌شوند. سپس کالاها مرتب شده و برای توزیع نهایی در مترو ونکوور، به منطقه بازگردانده می‌شوند. Natland گفت، این نوع فعالیت تنها در صورتی افزایش می یابد که زمین برای انبارها و مراکز توزیع در منطقه اختصاص داده نشود. او گفت، مترو ونکوور در کل به 404.7 هکتار زمین در 10 سال آینده نیاز دارد تا تجارت به کانادا را از طریق Port of Vancouver به درستی پشتیبانی کند. Chris MacCauley معاون اجرایی شرکت املاک تجاری CBRE، تخمین می زند این بندر به 607 هکتار زمین در دهه آینده نیاز دارد. وی می گوید، و این فقط چیزی است که بندر به آن نیاز دارد، که حتی نیازهای صنعتی محلی ما، چیزهای دیگری که مرتبط با بندر نیستند، شرکت‌های تازه وارد به بازار یا شرکت‌های موجود که نیاز به گسترش دارند را در نظر نمی‌گیرد. شما سهامداران زیادی پشت میز دارید که به دنبال تکه ای از پای هستند و پایی وجود ندارد. Port of Vancouver با 16 شهرداری هم مرز است و تقریباً 16000 هکتار آب، 1500 هکتار زمین و صدها کیلومتر خط ساحلی را در بر می گیرد. MacCauley گفت، یک راه حل بالقوه برای کمبود زمین، ممکن است در ذخیره زمین کشاورزی (ALR) بریتیش کلمبیا باشد. MacCauley به جای احداث پارک های صنعتی جدید، اضافه کردن زمین های ALR را به پارک های صنعتی موجود پیشنهاد می کند. وی تاکید کرد، تمرکز روی زمین هایی است که برای اهداف کشاورزی استفاده نمی شود اما همچنان تحت عنوان ALR محافظت می شود. او گفت: من نمی گویم که ما باید امنیت غذایی را رها کنیم یا زمین های کشاورزی خوبی را که در حال حاضر تولید می کنند، هموار کنیم. من فکر می کنم آنچه که ما واقعاً باید انجام دهیم این است که یک منشور 50 ساله را دوباره بررسی کنیم و تعادلی بین آنچه برای جامعه کشاورزی و آنچه برای جامعه صنعتی لازم است پیدا کنیم. Kim Grout مدیر عامل Agricultural Land Commission استان، گفت، او نیاز به زمین‌های صنعتی بیشتر را درک می‌کند، اما اذعان داشت که زمین‌های کشاورزی نیز کمبود دارند. وی گفت، تعداد زیادی ALR وجود دارد که متعلق به افرادی است که قصد دارند آن را نگه دارند، در برخی موارد برای یک نسل به امید اینکه در آینده چیز دیگری بشود. هیچ محدودیتی برای مالکیت در ALR وجود ندارد، که گاهی اوقات چالش برانگیز است. Grout گفت، Agricultural Land Commission از خرید ALR توسط بندر برای مصارف صنعتی حمایت نمی کند.