شهرداری نورث ونکوور یکی از اسناد اصلی برنامه ریزی خود را بازنویسی می کند، به این امید که شهر را کمی زیباتر، کاربردی تر و سالم تر کند.
آییننامه منطقهبندی شهرداری، که الزامات فنی را برای مواردی مانند تراکم مجاز، اندازه ساختمان، موانع و پوشش سایت دیکته میکند، از سال 1995 بهروزرسانی نشده است و عمده آن در سال 1967 نوشته شده است.
Renee de St. Croix مدیر برنامهریزی بلندمدت و اجتماعی به شورا گفت: به مرور زمان، آییننامه ما تقریباً برای همه افراد دستوپاگیر و دشوار شده است، و نیازهای فعلی ما را برآورده نمیکند.
هدف از اصلاحات فقط مدرن کردن زبانی نیست که در منطقه بندی استفاده می شود، بلکه فلسفه ی زیربنای آن است.
آییننامه جدید منطقهبندی از ساخت جوامع کامل و پایدار حمایت میکند. این شامل امکان استفاده های محلی و دسترسی افراد به نیازهای روزانه خود در نزدیکی خانه می شود. همچنین از ساخت شهری پایدار حمایت خواهد کرد. علاوه بر این، از طریق طراحی و مقررات مسکن، تنوع و زیستپذیری بیشتر را تشویق میکند.
بر اساس آییننامه فعلی، هر بار که تغییر در منطقهبندی موجود درخواست میشود، نیاز به یک فرآیند زمانبر دارد که باعث ایجاد عدم اطمینان برای جامعه، کارکنان و توسعهدهندگان میشود. de St. Croix گفت، با تغییرات پیشنهادی، زبان آییننامه بیشتر جنبه قانونی خود را از دست میدهد و بصریتر میشود و قابلیت پیشبینی بیشتری را برای همه افراد درگیر فراهم میکند.
سایر شهرهای کانادایی که از منطقه بندی مبتنی بر فرم استفاده می کنند یا به زودی استفاده می کنند، لاوال، اتاوا و ادمونتون هستند.
کارکنان می گویند، قبل از ایجاد هر گونه تغییر، حدود دو سال مطالعه، مشاوره عمومی و اصلاحات قبل از رای گیری نهایی زمان لازم است.
اعضای شورا سوالاتی در مورد این تغییر داشتند، اما تا حد زیادی از آنچه که این تغییر ایجاد می کند ابراز هیجان کردند.
Coun. Don Bell گفت، من این مفهوم را دوست دارم. فکر می کنم راهی برای تسریع در کاهش هزینه مسکن است.
شهردار Linda Buchanan ابراز اطمینان کرد، اصلاحات منطقهبندی به شهر کمک میکند تا نیازهایی را که به سرعت در حال تغییر است برطرف کند.
او گفت: جهان از سال 67، و قطعاً از سال 2020، میلیون ها بار تغییر کرده است.