حداقل بر روی کاغذ، کانادا در آستانه تبدیل شدن به یکی از بزرگترین صادرکنندگان گاز طبیعی مایع در جهان است.
گزارش سالانه اتحادیه بین‌المللی گاز LNG که هفته گذشته منتشر شد، می‌گوید، کانادا دومین خط لوله بزرگ پروژه‌های LNG کره زمین را در مرحله «تصمیم سرمایه‌گذاری پیش از نهایی شدن» در اختیار دارد.
اگر همه این پروژه‌ها ساخته می‌شد، کانادا سه برابر بزرگترین کشور صادرکننده سال گذشته، استرالیا، LNG صادر می‌کرد، جایی که صادرات LNG در سال 2022 به ارزش 83.4 میلیارد دلار بود.
بله، کانادا در آستانه تبدیل شدن به یکی از بزرگترین صادرکنندگان LNG در جهان است، اما این خبر قدیمی است. کانادا برای مدت بسیار طولانی، مانند یک دونده گیر کرده در بلوک‌ها، آماده بوده است.
در سال 2012، بریتیش کلمبیا قصد داشت اولین کارخانه LNG خود را تا سال 2015 راه اندازی کند و دو کارخانه دیگر را تا سال 2020 راه اندازی کند. همه این اهداف از دست رفته اند.
صادرات LNG کانادا در آن زمان صفر بود و امروز هم صفر است.
در همین حال، دیگران در حال اجرا هستند. برای تأمین تقاضای گاز از اروپا و به ویژه آسیا، ده‌ها پروژه LNG در دست ساخت یا شروع به کار هستند، از کنگو تا قطر و بالاتر از همه، در ایالات متحده.
بین سال‌های 2016 تا 2022، همسایه ما از عدم صادرات LNG به مقام دوم جدول‌های لیگ جهانی رسیدند. آنها صادرکننده شماره 1 در سال جاری خواهند بود. ایالات متحده این کار را با ساخت، یا بهتر است بگوییم اجازه به صنعت خصوصی برای ساخت، لوله‌های انتقال گاز به خلیج مکزیک و تأسیسات LNG برای مایع کردن گاز انجام داد تا بتواند با کشتی به خارج از کشور ارسال شود.
و کانادا؟ یکی از تاسیسات، LNG کانادا در Kitimat، بریتیش کلمبیا، در دست ساخت است. انتظار می رود فاز 1 در سال 2025 افتتاح شود و سالانه 14 میلیون تن LNG صادر می شود. (برای در نظر گرفتن این موضوع، استرالیا 81.4 میلیون تن در سال گذشته صادر کرد.)
این پروژه یک غول اقتصادی است و هزینه های تخمینی آن، از جمله خط لوله ساحلی GasLink، 48.3 میلیارد دلار است. در حال حاضر 6500 کارگر در محل کار حضور دارند. فاز 2 که هنوز چراغ سبز نشان نداده است، 14 میلیون تن دیگر به ظرفیت صادرات اضافه می کند.
با این حال، فراتر از آن، کانادا برنامه های زیادی در مرحله طراحی دارد، اما آنها شروع نشده اند.
بخشی از آن اقتصاد است: مسیر از ذخایر گاز Western U.S به Gulf Coast یک مسیر صاف سراسر بیابان است. جغرافياي داخلي BC چالش برانگیزتر است.
اما بخش بزرگی از چالش ما چیز دیگری است. و آن جغرافیای سیاسی غیر مهمان نواز کانادا است.
اگر کانادا به یک تامین کننده بزرگ LNG تبدیل شود، این به معنای ده ها میلیارد دلار فعالیت ساختمانی و صدها میلیارد دلار صادرات در دهه های آینده خواهد بود. از آنجایی که گاز تقریباً نصف زغال‌سنگ کربن فشرده است، ارسال گاز به کشورهای متکی به زغال سنگ – بیشتر آسیا – نیز باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود.
اما دولت ترودو و دولت دموکرات جدید بریتیش کلمبیا وقتی صحبت‌ها به LNG می‌شود، احساس ناراحتی می‌کنند.
ناراحتی اتاوا هفته گذشته در LNG2023، بزرگترین کنفرانس صنعت جهانی، به طور کامل به نمایش گذاشته شد. این نشست قرار بود سال گذشته در روسیه برگزار شود اما به تعویق افتاد و به ونکوور منتقل شد.
سخنران اصلی دولت کانادا در یک رویداد شاخص که به یک صنعت کانادایی با پتانسیل تبدیل شدن به یکی از بزرگترین صنعت های جهان اختصاص داشت، چه کسی بود؟ نه نخست وزیر نه وزیر منابع طبیعی بلکه وزیر جهانگردی، Randy Boissonnault.
این خود گویای همه چیز است.
بیشتر کلماتی که از آقای Boissonnault از طرف دولت خواند، در مورد چیزی جز حمایت از LNG بود. او در مورد یارانه‌ها برای فناوری پاک و تولید پاک، مواد معدنی حیاتی و چهار پروژه انرژی مربوط به آشتی با بومی‌ها که تنها یکی از آنها مربوط به گاز بود، صحبت کرد.
بیشتر شبیه این بود که جلوی انجمن گاوهای کانادا بلند شوید و در مورد مرغ حرف زیادی برای گفتن داشته باشید.
