در آغاز سال تحصیلی جدید، حدود 30 دانشجو در کالج Canadore در North Bay انتاریو تظاهراتی را در اعتراض به کمبود خوابگاه برای دانشجویان بین المللی برگزار کردند.
معترضان خواهان کمک کالج برای ارائه مسکن مقرون به صرفه، نقل مکان به دانشگاه های دیگر، کلاس های آنلاین یا بازپرداخت شهریه ای بودند که پرداخت کرده بودند.
حدود 25 دانشجوی بین المللی کالج Canadore در چادری در کنار جاده می خوابند زیرا نتوانستند مسکن مناسب و مقرون به صرفه ای پیدا کنند. کالج در نهایت خواسته های این دانشجویان را برآورده کرد، اما سایرین در North Bay و سراسر کانادا همچنان به تلاش برای یافتن مکان های مناسب و مقرون به صرفه برای زندگی در حین تحصیل ادامه می دهند.
در مجموع، تقریباً 300 دانشجوی بین المللی برای یافتن محل اقامت در دانشگاه های Canadore و Nipissing، همچنین در North Bay در تلاش هستند.
متأسفانه، این وضعیت در زمانی رخ می دهد که دانشجویان بین المللی به دلیل ایجاد بحران مسکن در کانادا، گرفتن مشاغل و ایجاد نابرابری در آموزش، مورد ملامت قرار می گیرند.
در ماه آگوست، Sean Fraser وزیر مسکن، زیرساخت و جوامع گفت، دولت در نظر دارد برای کاهش فشار بر بازار مسکن، محدودیتی برای دانشجویان بین‌المللی تعیین کند. اما شواهد نشان می دهند که کانادا چقدر به دانشجویان بین المللی متکی است.
انتظار می رود در سال 2023، مؤسسات تحصیلات تکمیلی کانادا از حدود 900000 دانشجوی بین المللی استقبال کنند، برای مقایسه در سال 2011 کانادا حدود 240000 دانشجوی بین المللی داشت. دانشگاه ها و کالج ها مدت هاست که به دنبال دانشجویان بین المللی به عنوان منابع درآمد پرسود بوده اند. موسسات آموزش عالی اغلب از دانشجویان بین المللی سه تا پنج برابر بیشتر از کانادایی ها شهریه دریافت می کنند.
دانشجویان بین المللی بیش از 22.3 میلیارد دلار در سال به اقتصاد کانادا کمک می کنند و منبع اصلی نیروی کار و استعداد مورد نیاز برای تکمیل جمعیت سالخورده کانادا هستند.
کانادا سال هاست که خود را به عنوان یک مقصد انتخابی برای دانشجویان بین المللی معرفی کرده است. دانشجویان بین‌المللی به‌عنوان مهاجران حرفه‌ای ایده‌آل، به عنوان کالایی برای تأمین مالی مؤسسات تحصیلات تکمیلی کانادا و مقابله با کمبود نیروی کار در نظر گرفته می‌شوند.
دانشجویان بین‌المللی در کانادا اغلب هنگام تلاش برای یافتن مسکن، انواع سوء استفاده را تجربه می‌کنند. این سوء استفاده شامل افزایش قیمت، تجاوز به حریم خصوصی، آزار جنسی، تجاوز، استثمار و استانداردهای پایین زندگی غیرقانونی است.
و این به دلیل اقدامات دولت های قبلی است که دانشجویان بین المللی در این موقعیت قرار گرفته اند. زمانی که استان ها شروع به حذف مقررات شهریه برای دانشجویان بین المللی در دهه 1980 کردند، موسسات تحصیلات تکمیلی منبع درآمد جدیدی پیدا کرده و انگیزه ای برای جذب هرچه بیشتر آنها پیدا کردند.
علاوه بر این، از اوایل دهه 2000، دولت فدرال سیاست هایی را برای آوردن دانشجویان بین المللی به کانادا ایجاد کرده است. اینها شامل امکان دادن به دانشجویان بین المللی برای کار در کانادا در طول تحصیل و پس از تحصیل و در نهایت درخواست اقامت دائم است.
رهبران کانادا دانشجویان بین المللی را تشویق کردند که به اینجا بیایند و رهبران کانادا اکنون در تلاشند آنها را به خاطر بحرانی که تقصیر آنها نیست سرزنش کنند.
دانشجویان بین المللی هدف آسانی برای قربانی شدن هستند. بسیاری از آنها مهاجران موقت با قدرت سیاسی یا اقتصادی اندک هستند. قربانی کردن مهاجران بر این منطق استوار است که با افزایش تقاضا برای مسکن، بحران مسکن را تشدید می کنند.
اما مقصر دانستن مهاجران و دانشجویان بین المللی توجه را از نقش توسعه دهندگان، قوانین منطقه بندی شهرداری و دولت های کانادا در تداوم بحران مسکن دور می کند.
دولت ها و موسسات تحصیلات تکمیلی که دانشجویان بین المللی را پذیرش می کنند، پس از حضور در کانادا، وظیفه اخلاقی در قبال آنها دارند. این غیرقابل قبول است که دانشجویانی که مجبور به پرداخت شهریه های گزاف هستند، در نهایت بی خانمان و در چادر زندگی کنند، مورد تجاوز جنسی قرار گیرند یا حتی بمیرند.
دانشجویان بین المللی و مهاجران علت مشکلات کانادا نیستند. بلکه این پول، استعداد و کار سخت آنهاست که کانادا بر آن تکیه کرده است.
بحران مسکن یک مشکل جدی است که نیاز به راه حل های جدی دارد و سیاستمداران باید بازی سرزنش را متوقف کنند.
