پس از آنکه زیردریایی تایتان غرق شد و هر پنج سرنشین آن جان باختند، مردم در رسانه های اجتماعی احساس خود را به این اتفاق بیان کردند.
بسیاری از افراد با قربانیان همدردی نکردند. آنها می گویند، چه کسی آنقدر احمق است که برای سوار شدن به یک قوطی حلبی که توسط کنترلر بازی های ویدیویی کار می کند 250 هزار دلار بپردازد؟ و چرا ما باید پول نجات آنها را بپردازیم؟
این خبر تمام ویژگی‌های یک فیلم هیجان‌انگیز هالیوودی را داشت. از جمله شخصیت‌های میلیاردر، ماجراجویی مرموز و جستجوی عظیم در حالی که شمارش معکوس برای تمام شدن اکسیژن آنها آغاز شده بود. بنابراین نادیده گرفتن آن دشوار بود.
موج احساسات بدبینانه و شوخی های بد در مورد تایتان در رسانه های اجتماعی همچنان ادامه دارد، و نشان دهنده لذت بردن مردم از بدبختی دیگران (schadenfreude) است. کارشناسان می گویند، این نوع احساسات به دلیل نابرابری ثروت اتفاق می افتد.
هسته اصلی این داستان شخصیت های ثروتمند آن هستند: یکی از مدیران شرکت صنایع شیمیایی و پسرش، تاجری که چندین رکورد جهانی داشت، افسر سابق نیروی دریایی فرانسه و مدیر عامل شرکت زیردریایی. هر پنج سرنشین نفری 250 هزار دلار آمریکا برای این تجربه پرداختنه بودند.
به گفته برخی کارشناسان، آنها افراد بسیار بسیار ثروتمندی بودند، اما تصور اینکه این همه پول می‌توانست برای اهداف بهتری استفاده شود، برای مردم قابل درک تر بود. آنها می گویند، اما واکنش مردم به تایتان در رسانه‌های اجتماعی را نباید بازتابی واقعی از احساسات آنها تلقی کرد. اینکه یک نفر جوکی را در مورد تایتان به اشتراک گذاشته به معنی این نیست که از تراژدی و غم دیگران خوشحال است.
برخی افراد نیز به اختلاف فاحش بین مسافران تایتان که ماجراجویی را انتخاب کردند و صدها مهاجری که چند روز قبل در سواحل یونان غرق شدند، اشاره کردند که چاره ای جز سوار شدن به آن کشتی نداشتند.
